YULİYA ALEYÇENKO (Şeirləri)

YULİYA  ALEYÇENKO (Şeirləri)
Belarus yazıçısı, tənqidçi, tərcüməçi. Əsərləri belarus dilindən bir sıra başqa dillərə tərcümə olunmuşdur. 2019-cu ildən Belarus Yazıçıları İttifaqının "Nyoman” ədəbi-bədii və ictimai-publisistik jurnalının baş redaktorudur. 

Nigar Azizinin tərcüməsində Azərbaycan dilində Yuliya Aleyçenkanın bir sıra şeirlərini  sizə təqdim edirik.   

  

YOX ÖLÜMÜN QORXUSU 

Güvənir qanadına səmaya uçan quşlar,
İmanıyla insanlar dərdinə dəva tapar! 

Məlhəm olar dost dediyin ürək yarana
Ölüm xofu nədir ki, ruhuyla yaşayana? 

Bar verərmi bağçalar susuz çöldə, səhrada?
Qalxarıq yıxılarkən , yıxılmarıq qalxanda! 

Həyatda tək gerçəyi lüzum var bilməyinə-
Aç əlini göylərə, könül ver sevdiyinə! 

Nəğməli sətirlərdə bir ölüb min dirilmək,
Ərgən şəfəqləriylə şünəşə sarı getmək. 

Yox ölümün qorxusu yeli acı əssə də,
Əbədi olan sözdür imanın olan yerdə 


Ürəyin əlçatmaz əzablarıyla, 

Lənətlənmiş kədərimi qovardım! 

Qara bulud, daş məzarın ardında, 

Nə onu arardım, nə də tapardım. 

  

Yaddaşım dirilir - yad beyinləri 

Qucayan zehnimin vecinə deyil. 

Oxusam bildiyim bütün tilsimləri, 

Yaşananlar geri qayıdan deyil. 

  

Gəl, tökmə gözünün zümrüd yaşını, 

Bu yorğun gecənin ətəklərinə. 

Həm məsum, həm suçlu öz yaxasını, 

Çoxdan təslim etmiş onun əlinə. 

  


-Uçuram taleyin qaranlığına 

Sənin göyə baxan o pəncərəndən. 

Orda doğan ayın işıltısına 

Rəqs edir ulduzlar öz kölgəsində. 

  

Məni yubatmaqdır məqsədin sənin, 

Çarəsiz çığırma, cəhdin əbəsdir. 

Gecdir, artıq izim zülmət göylərin, 

Bağrına dağ çəkən komet kimidir. 

  

Daş evlərin  inilti nəğməsinə, 

Mənim ayaq səsim ilk sətir oldu. 

Cahanın yaranış möcüzəsinə 

Etdiyim dualar vəsilə oldu. 

  

Duydunmu ildırım nəriltisində 

Yaralı könlümün haray səsini? 

Xəyalım ovcunun hənirtisində 

Seyr edir ulduzlar təntənəsini.. 

  

* * * 

  

Öpüşün həkk oldu dodaqlarıma közərmiş dəmirin istisi kimi, 

Bu öpüş yeganə yadigar qalan bizi ayrı salan görüşümüzdən. 

Özgə hənirtiyə sarılır ruhum gözünü qırpmadan bir zəli kimi, 

Xoşbəxtlik ardınca dərin çaylara, qaranlıq sulara dalar cismim də. 

  

Sənin yırtıq-sökük damın altında ah, mən necə də hüzurlu idim, 

O möhkəm, sərt qollar arasındaykən bal təki şirindi bütün acılar. 

Lakin pəncərəmi döyür həyəcan divara çırpılan ürkək quş kimi, 

Riyakar cəsarət qoxusundadır, məni özlüyümdən ayıran yollar. 

  


Qorxmuram zülmətin kor gözlərindən, 

Əvvəl-axır bu qaranlıq bitəcək. 

Göylər yarılanda işıq selindən, 

O gün yorğunluğum dəf ediləcək. 

Qoy sərgərdan ruhlar işıq çiləsin,
Ay doğan illərin  astanasına.
Mənim ürkək hissim, düşüncələrim,
Sizi necə atım əzab oduna? 

Nə qədər zülm edim sevdikərimə,
Neçə yol mən ölüm, sonra dirilim?
Yorulum sonra güc qatım gücümə
Mübarək göylərdə mən yenilənim? 

Qorxmuram sınaqdan, nə də itkidən,
Günəş baharıma yenə doğacaq.
Nə qədər bu ürək vurur sinəmdə,
Gözlərim zülmətlə hey savaşacaq! 


Gecə qara ətəkdir 

Şimşək onun bəzəyi. 

Artıq nağıl istəmir, 

Qoruyucu mələyim. 

  

Yəqin duymur əzizim; 

Nəfəsim ağır gedir. 

Səninsə fəryad səsin, 

Ölüləri dirildir! 

  

Ağ lələkli, divanə 

Quzğun havada süzür.. 

Sən istədin-badənə 

Zəhərli mey süzülür ... 

  

BAĞIŞLA! 

  

Günəşin şəfəqli mərhəmətinə 

İnanıb sıxıram onu ovcumda. 

Anacan, bağışla sərbəstliyimi 

Söylə, harda çıxdım mən cızığımdan? 

  

Harada tükəndi axı ömürlük 

O parlaq qüdrəti arzularımın? 

Yoxsa ki, çevrildi gözəlim gənclik, 

Mübarək şehlərin damcılarına..? 

  

Çiskinin yalançı cığırlarında, 

İzlər yuxu kimi aparır məni.. 

De, harda bir ürək yalan odunda 

Yanaraq sovurub öz küllərini? 

  

Ey müqəddəs günəş, parla, nur çilə! 

Səninlə həyatda hər şey başladı! 

Allah, günahımı əhv et, rəhm elə, 

Anam da məni hey bağışlayardı.. 

  


Yenə göylər səpir bəyaz qarları, 

Qupquru qurumuş düzənliklərə. 

Buludun bağrından qopan yaralı, 

Küləyin yolduğu ağ lələkləri. 

  

Sarır yarasını məğrur torpağın, 

Tərtəmiz, bəmbəyaz bir tənzif kimi. 

Qışın çovğun adlı qəfil qonağı, 

Əsir xoş nəğmənin istisi kimi. 

  

Bükün ürəkləri qar yorğanına, 

Qoy qəlbləriniz ilahi güc alsın. 

Körpə balalara, çay kənarına, 

Köhnə məzarlara qoyun qar yağsın. 

  

Qar yağır körpüyə, yola, eyvana 

Yağır dönə-dönə əsrlər ilə.. 

Bir qəlbin saf, təmiz könül evinə 

Heç vaxt toxunmayın kirli əllərlə.. 

  

  

  

YEDDINCI  GÜN 

  

Lal bir sükut ürək tək çırpınırdı, 

Bu sükut həm də bir kədərli mələk. 

Qaynar ovuclarda səssiz axırdı, 

O dediyim qadın milad şamı tək.. 

  

Sitəm etdi o öz etirafilə, 

Soyuq pəncərədə üfüq hayqırdı.. 

Saat da divarda öz gedişiylə, 

Hicrana az qalan vaxtı sayırdı.. 

  

Qadın dodaqları üzgün və zəki, 

Bir şərab süzürdü-o da içirdi.. 

Bəlalı, mumlanmış, yorğun bir səhər, 

Yeddinci gününü qarşılayırdı..

Xəbər lenti