O danışır... O, Azərbaycan əsgərinin hökmündən, qüdrətindən, rəşadətindən, əzmindən, düşmənə nifrətindən danışır. Danışdıqca, gözləri parlayır, üz-gözündən sevinc süzülür, qürur, fəxr dolu sözləri coşqu ilə dilə gətirir, hansısa bir döyüşçünü, yaxud hansısa bir detalı yadından çıxarmamaq üçün sanki həyəcan yaşayır. Hiss edirsən ki, o sənin yanında deyil, heç sənin qarşında da oturmayıb. 3 il əvvəl qalib olduğu döyüşdədi, əsgərlərinin arasında, silahdaşlarının yanındadı. Elə bil ermənilərin postu qoyub qaçdığını indi görür. Elə bil əsgərlərimizin erməni üzərinə ölümü vecinə almadan yüyürdüklərini də indi seyr edir. Söhbətinə mane ola bilmirəm...

O danışdıqca mənim də sevindiyimdən ürəyim sinəmə sığmır. Sözünə ara verməsin deyə,”belə məlumatları niyə əhaliyə də açıqlamırsınız” sualımı da vermirəm. Amma etiraf edirəm, onunla söhbət edənə qədər Azərbaycan Ordusunun qüdrətini belə aydın ifadə edən, ortaya qoyan biri ilə qarşılaşmamışdım.

Həmsöhbətim polkovnik-leytenant, Aprel döyüşlərində II qrup əlil olmuş Vüqar Allahverən oğlu Abduləzimovdu. O, 1977-ci il 9 may günü Laçın rayonu Hacılar kəndində dünyaya gəlib. Ailədə beş uşaq olublar. Özlərinə görə, adi, amma firavan həyat yaşayıblar. Hacılar kimi cənnət bir yurdda, təbii gözəlliklərlə seçilən bir obada başqa cür yaşamaq da mümkün deyildi. Bu xoşbəxtlik 1990-ci illərə qədər davam etdi. Azğınlaşmış ermənilərin kəndlərinə tez-tez basqın etməsi, camaatı qorxu altında saxlaması Hacıların igidlərini narahat etsə də, onlar da mübarizələrindən qalmırdılar. Elin kişiləri kəndin keşiyini çəkir, kustar üsulla düzəldilmiş silahlarla camaatı erməni quldurlarından qoruyurdular. Məhz belə hücumların birində qəhrəmanımın atası Allahverən kişi erməni gülləsinə tuş gəldi, şəhid düşdü.

1991-ci ildə Azərbaycan Ordusu yarandı. Ermənistan silahlı qüvvələririnin - erməni-rus hərbi birləşmələrinin cavabını layiqincə verdi. Amma proseslərin gedişi dəyişdi, xəyanət baş verdi. Acı nəticəsi isə Laçının süqutu oldu. O vaxtlar Vüqargilin ailəsi Bakıya pənah gətirdilər.

Vüqar Nərimanov rayonunda fəaliyyət göstərən 9 saylı Laçın köçkün məktəbində təhsilini başa vurdu. 1995-ci ildə Bakı Ali Birləşmiş Komandanlıq Məktəbinə daxil oldu. 1999-cu ildə oranı kəşfiyyat ixtisası üzrə bitirdi, leytenant rütbəsi aldı. 2013-15-ci illərdə Azərbaycan Silahlı Qüvvələrinin Hərbi Akademiyasında təhsilini davam etdirdi və "Kəşfiyyat” ixtisası üzrə magıstr diplomuna layiq görüldü. Dəfələrlə kəşfiyyat-diversiya xarakterli əməliyyatlarda iştirak etdi. Müdafiə Nazirliyinin Baş Qərargahının tabeçiliyində olan Xüsusi Təyinatlı Qüvvələrdə polkovnik-leytenant rütbəsinə yüksəldi. Beyləqan rayonunda yerləşən N saylı hərbi hissədə xidmətə təyin olundu. Ailəlidir, 3 övladı var.

- Cənab polkovnik-leytenant, Aprel döyüşünün başlama səbəblərini və əhəmiyyətini bir də sizdən eşitmək istərdik... 

- 2016-cı ilin mart ayının ortalarından başlayaraq ermənilər atəşkəsi tez-tez pozmağa başladılar. Aprelin 1-dən 2-nə keçən gecədən başlayaraq isə bütün cəbhə boyu Azərbaycan Ordusunun mövqeləri və yaşayış məntəqələri düşmən tərəfindən intensiv atəşə məruz qaldı. Təxribatlar zamanı dinc əhaliyə də hücumlar nəticəsində mülki əhali arasında da ölən və yaralananlar oldu, Ordumuz da şəhid verdi. Artıq Azərbaycan Ordusu da ermənilərin mövqelərinə cavab zərbələri endirdi. Bilirsiniz ki, 2000 hektardan artıq ərazi işğalçılardan təmizlənib. Goranboy rayonu və Naftalan şəhərinə təhlükə yarada biləcək Talış kəndi ətrafındakı yüksəkliklər tam azad edilib. Horadiz şəhərinin düşmən təhlükəsindən qorunması məqsədilə Füzuli rayonu istiqamətində yerləşən, geniş ərazini nəzarətdə saxlamaq imkanı verən Cəbrayılın strateji əhəmiyyətli Lələtəpə yüksəkliyinə Azərbaycan Ordusu dövlət bayrağını sancıb. Bu döyüşlər nəticəsində 320 erməni hərbçisi məhv edilib, 500-dən artığı isə yaralanıb. Xüsusən, Lələtəpənin 22 ildən sonra azad olunması Cocuq Mərcanlı kəndinin təhlükəsizliyini də möhkəmləndirib və bu qələbə nəticəsində kənd sakinləri doğma yurdlarına qayıdaraq yenidən öz həyatlarını qurublar. 

LOBBİ.Az